İnsanlığın başlangıcından beri ateşin üretimi, kontrolü ve kullanımı, insan türünün evriminde belirleyici bir faktör olmuştur. İlk enerji çağı, insanlığın biyokütle yakarak ateşten elde edilen enerjiyi kullanmaya başladığı 300.000 yıldan daha uzun bir süre önce başlamıştır. Bu güçlü enerjinin kontrolüyle, insanlar bulundukları alanı şekillendirdiler ve kendilerini fiziksel ve bilişsel düzeyde bireyler olarak ve sosyal varlıklar olarak biçimlendirdiler.
Neolitik dönemde, ateşin pastoral toplumların yaratılmasında ve genişlemesinde belirleyici bir rolü olmuş ve Avrupa’nın manzaralarını değiştirmede önemli bir rol oynamıştır. Geleneksel, kırsal, yerli veya yerel yangınlar, Avrupa kıtasının insan tarafından işgal edilmesinden bu yana doğal yangınlarla birlikte var olmuştur. Geleneksel topluluklarla ilişkili yangınlar, heterojen bir peyzaj yaratmıştır. Geleneksel, kırsal ve yerli olarak bilinen bu toplumlarda, ateşin atalara dayanan kullanımı, çayırları yenilemek, yeni otlak alanları açmak ve tarım ürünleri ekmek için ormansızlaştırma, avlanmayı teşvik etmek ve kolaylaştırmak, biyokütle yönetimi ve yakıt azaltma, meyve üretimini teşvik etme, haşere ve hastalıkları kontrol etme, yabani hayvanları kontrol etme, konut alanlarını genişletme veya kültürel ve törensel amaçlar gibi çok çeşitli amaçlar için devam etmektedir.
Yüzyıllar boyunca, bu ateş kullanımları insan toplulukları için bir geçim sistemini sürdürmeyi amaçlasa da, biyolojik çeşitliliğin korunması ve peyzajın sürdürülebilirliği için de faydalar sağlamıştır. Ateş, insan toplulukları ve ekosistemler için nasıl, ne zaman ve nerede meydana geldiğine bağlı olarak olumsuz veya olumlu bir rol oynayabilir.
yüzyıldan itibaren Avrupa’da sanayileşmenin başlamasıyla birlikte, kırsal nüfusun kentsel merkezlere göçü, tarımın motorize edilmesi, tarımın yoğunlaştırılması, inorganik gübrelerin tanıtılması ve mülkiyet rejimlerindeki değişiklikler (ortak arazilerin özelleştirilmesi) gibi kırsal alanlar üzerinde güçlü bir etkiye sahip sosyo-ekonomik değişim süreci kademeli olarak başlamıştır. Esasen kentsel ve kentleşmiş olan yeni toplumlar, kırsal alanlar üzerinde güçlü bir etkiye sahip olmuş, bu da ateşin peyzajdan dışlanmasına neden olmuş ve ateşe uyum sağlamış ve ona bağımlı olan ekosistemlerin ekolojik süreçlerinde insan kaynaklı yangının önemini bozmuştur.
1970’lerden itibaren, ABD’de uygulanan reçeteli ateş eğitimini benimseyerek, ateş Avrupa ormanlarına bir yakıt yönetim aracı olarak, orman yangınlarıyla mücadele ve orman yönetiminde etkili devlet kurumları tarafından teşvik edilen sözde reçeteli ateş veya teknik ateş (Portekiz'de kontrollü ateş) olarak yeniden tanıtılmıştır.
Avrupa topraklarının kırsal alanlarında meydana gelen kümülatif değişiklikler, iklim değişikliği (küresel ısınma ve yağış düzenlerindeki değişiklikler) ve peyzajdaki değişikliklerin (parçalanma, eski uygulamaların terk edilmesi ve arazi kullanımı) birleşimiyle artık geçmişten farklı davranan orman yangınlarına yol açmıştır; bu değişiklikler Birinci Sanayi Devrimi'nden bu yana daha da kötüleşmiştir.
Sadece iki yüzyılda, Neolitik dönemden beri geliştirilen ve kaynakların dengeli yönetimine dayanan, ateşin en çeşitli amaçlar için enine bir araç olduğu ve peyzajların sürdürülebilirliğini teşvik ettiği karmaşık bir atalar sistemi yok edilmiştir.
Şu anda, Avrupa’daki orman yangını sezonları uzamakta ve daha yoğun hale gelmekte ve yavaş yavaş tüm Avrupa’yı etkilemektedir. Değişimin bu mevcut bağlamında, her yıl Avrupa topraklarını etkileyen büyük ve yıkıcı orman yangınlarının etkisini önlemenin bir yolu olarak ateşi peyzaja geri getirme ihtiyacı vardır.
Geleneksel yangınla ilgili bilgi ve uygulamaların yeniden canlandırılması, orman yangınlarının oluşturduğu tehditlere uyum sağlamak için önemli bir strateji haline gelmektedir. Bu nedenle, Avrupa peyzajlarının iklim değişikliğinin etkilerine ve bundan kaynaklanan potansiyel risklere karşı direncini artırmak ve kırsal toplulukların topraklarının, habitatlarının ve kaynaklarının yönetiminde reçeteli ateşin (geleneksel veya teknik) yeniden tanıtılması hayati önem taşımaktadır.