Η αναφορά απευθύνεται σε: ΔΗΜΟ Βύρωνα

Με την 4891/2020 απόφαση του εφετείου Αθηνών εκδίδεται η απόφαση σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της ευρύτερης περιοχής «Κοπανά»-συμπεριλαμβανομένου του χώρου των Θεάτρων Βράχων.
Σε μία καλά διατυπωμένη απόφαση του εφετείου μέχρι παρεξηγήσεως γίνεται επίκληση διεθνών συμβάσεων και χρυσόβουλων, που ουδεμία σχέση θάπρεπε να έχουν στην σύγχρονη κοινωνία που ζούμε, χωρίς να σημαίνει πώς δεν κατανοούμε τι σημαίνει νόμος. Πώς να χαρακτηρίσει κανείς μία τέτοια κίνηση αν γινόταν σήμερα. Ένα Ελληνικό κράτος που δημιουργείται από τις στάχτες του, ένας ραγιαδισμός σε συνδυασμό με έναν κοτσαμπασισμό έκανε ανθρώπους ιδιοκτήτες μιας γης που ποτίστηκε με αίμα για να αναγεννηθεί ελεύθερη. Και έρχεται σήμερα, κοίτα σύμπτωση, στα 200χρονα από την επανάσταση του 1821, να διεκδικηθεί με απόφαση του ίδιου του κράτους χώρος δημόσιος που στην πραγματικότητα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ούτε για καλλιέργεια φρυγάνων. Ένας χώρος που από θαρραλέους αυτοδιοικητικούς, αποδόθηκε στους δημότες, με την δημιουργία ενός πολυχώρου πολιτισμού και αθλητισμού. Από εκεί έχουν παρελάσει ιερά τέρατα καλλιτεχνών του θεάτρου και της μουσικής και τους έχουν χειροκροτήσει εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου από ολόκληρη την χώρα και το εξωτερικό.
Αλγεινή εντύπωση κάνει η προσπάθεια των διεκδικητών γι’ αυτή την έκταση, στην οποία δεν μπορεί να γίνει τίποτα, όπως επίσης την ίδια εντύπωση δίνει το κράτος με τις παρεμβάσεις του –αποφάσεις του- από το πρωτοδικείο στο παρελθόν (υπέρ) και από το εφετείο σήμερα (κατά). Όπως επίσης εν έτει 2021, πώς γίνεται να λαμβάνονται υπ’ όψιν χρυσόβουλα για διεκδικήσεις ιδιωτών έναντι του κοινωνικού συνόλου και δεν αναμορφώνονται τέτοιοι νόμοι παμπάλαιοι.