14/12/2024, 10:33 π.μ.
Κίνησης Πολιτών Πάρου
Δεκέμβρης 2024
Η Κίνηση Πολιτών Πάρου έχει ήδη αναδείξει την κρισιμότητα του προβλήματος της μαζικής δόμησης και αστικοποίησης του νησιού μας, που ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια φαίνεται να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο και λογική.
Ιδιαίτερα στην Συνέλευση της Κίνησης της 19ης Απριλίου 2024 το ενδιαφέρον των μελών της Κίνησης για το συγκεκριμένο θέμα και την ανάγκη παρεμβάσεων προς την κατεύθυνση του περιορισμού της δόμησης στο νησί έγινε προφανές.
Ως πρώτο βήμα σ΄ αυτή την κατεύθυνση, προτάθηκε και υιοθετήθηκε μετά από επίμονη και ανοιχτή συζήτηση η άσκηση πολιτικής πίεσης προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά και την Κυβέρνηση με τη δημοσίευση ενός ψηφίσματος που θα ζητούσε την εφαρμογή συγκεκριμένων μέτρων για τον άμεσο περιορισμό κυρίως της εκτός σχεδίου δόμησης.
Το ψήφισμα, που συνυπογράφηκε αρχικά από 6 παριανούς Συλλόγους, δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο του 2024 και αυτή τη στιγμή έχει πλέον συγκεντρώσει 2.646 υπογραφές κατοίκων του νησιού αλλά και πολεοδόμων, αρχιτεκτόνων, νομικών και φίλων της Πάρου από ολόκληρη τη χώρα.
Τέλη Αυγούστου κατατέθηκε στην Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πάρου καθώς και στην Yπηρεσία Δόμησης. Επίσης στάλθηκε στα αρμόδια Υπουργεία και Βουλευτές των Κυκλάδων. Όμως, μέχρι στιγμής, καμμιά ουσιαστική αλλαγή δεν έχουμε δει στην κατάσταση των πραγμάτων. Οι οικοδομικές άδειες συνεχίζουν να εκδίδονται όπως πάντα, και οι οικοδομές σε κάθε πλαγιά και κάμπο του νησιού ξεφυτρώνουν άφθονες από τη μια μέρα στην άλλη.
Με αυτά τα δεδομένα, και μετά από τη διαπίστωση πως η πολιτική πίεση δεν φάνηκε να αποδίδει ορατά αποτελέσματα, ομάδα μελών της Κίνησης Πολιτών Πάρου, προχώρησε σε ένα επόμενο, αρκετά επώδυνο, αλλά πιθανά πιο αποτελεσματικό βήμα. Δηλαδή τη δικαστική οδό.
Κατατέθηκε πρόσφατα στο Συμβούλιο Επικρατείας, εκ μέρους της Ελληνικής Εταιρείας για την Προστασία του Πολιτισμού και του Περιβάλλοντος (ΕΛΛΕΤ) και έξι κατοίκων της Πάρου αίτηση ακύρωσης μιας οικοδομικής άδειας που έχει εκδοθεί από την Πολεοδομία της Πάρου εντός του 2024 και συνεπώς σε εποχή που είχαν διατυπωθεί σαφώς από το ΣτΕ (με την απόφαση 176/2023) οι (αρκετά αυστηροί ) όροι με τους οποίους ένα εκτός σχεδίου γήπεδο μπορεί να οικοδομείται.
Με τη δίκη αυτή τίθενται επί τάπητος τέσσερα καίρια για το νησί μας ερωτήματα. Δηλαδή:
1. Ποιοι δρόμοι δίνουν δικαίωμα δόμησης;
2. Πόσο συμβατές είναι οι ρυθμίσεις περί «υπόσκαφων» με το παριανό τοπίο και το εγκεκριμένο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (Γ.Π.Σ) Πάρου;
3. Πως είναι δυνατόν να καταστρέφονται ξερολιθικές αναβαθμίδες και μονοπάτια, ενώ το ΓΠΣ Πάρου το απαγορεύει ρητά;
4. Πόσο ανεκτό είναι να αδειοδοτούνται «υδάτινα στοιχεία» (που όλοι γνωρίζουμε ότι σταθερά μετεξελίσσονται σε πισίνες) πάνω σε βουνά, σε ένα νησί που ποτέ δεν απαλλάχτηκε από κινδύνους λειψυδρίας;
Τα τέσσερα αυτά προβλήματα δεν αφορούν μόνο στη συγκεκριμένη άδεια. Αντίθετα, αφορούν δεκάδες και εκατοντάδες άδειες που έχουν ήδη εκδοθεί και συνεχίζουν να εκδίδονται από την Πολεοδομία της Πάρου. Όμως, δυστυχώς, δεν υπάρχει πρόσφορος νομικός τρόπος για να στραφεί κανείς ενάντια σε πολλές οικοδομικές άδειες με μία μόνο δίκη. Έπρεπε να επιλεγεί μια από όλες τις οικοδομικές άδειες, για να αναδειχθούν τα θέματα που αφορούν σχεδόν όλες.
Λυπούμαστε που η πολιτική αδράνεια -αν όχι πολιτική υποστήριξη- βαθιά καταστροφικών για το νησί μας επιλογών και διαχρονικών παθογενειών οδηγεί στην αναγκαιότητα της δικαστικής οδού, με όλα τα δυσάρεστα που επιφέρουν αυτές και για τους καταγγέλλοντες και για τους καταγγελλόμενους. Αλλά, η λύπη μας δεν αναιρεί την αναγκαιότητα. Έπρεπε να γίνει και έγινε. Σε ένα ευνομούμενο και λειτουργικό κράτος θα είχαν όλα ρυθμιστεί σοφότερα και ηπιότερα και οι θεσμικοί παράγοντες θα φρόντιζαν έγκαιρα να προστατεύουν όσα χρειάζονται προστασία, χωρίς να αναγκάζουν τους πολίτες να αναλαμβάνουν δυσανάλογα βάρη. Αυτό στην περίπτωση του νησιού μας δεν έχει συμβεί. Και όταν η μη αναστρέψιμη καταστροφή επελαύνει ακάθεκτη οι επιλογές στενεύουν.
Η Κίνηση Πολιτών στηρίζει την πρωτοβουλία της ΕΛΛΕΤ και των ιδιωτών που προχώρησαν στην κατάθεση της αίτησης ακύρωσης. Μια δίκη που θέλει να αναγκάσει στην εφαρμογή της λογικής και των συνταγματικών επιταγών στην προστασία του νησιού μας, ενός νησιού χαρακτηρισμένου από το 1979 ως τόπου «ιδιαίτερου φυσικού κάλλους», και που αυτή τη στιγμή καταστρέφεται με ταχύτατους ρυθμούς με τρόπους νομιμοφανείς, αλλά όχι νόμιμους.
