Δέκα χρόνια παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και οκτώ μνημονίων στην Ελλάδα, που έφεραν αφαίμαξη μισθών και συντάξεων, απολύσεις και ανεργία, ιδιωτικοποίηση δημόσιου πλούτου και στέρηση βασικών κοινωνικών αγαθών, φτωχοποίηση και ζωή στα όρια της εξαθλίωσης. Στα ίδια χρόνια οι τράπεζες, με τις συνεχείς ανακεφαλαιοποιήσεις τους, πήραν 233δις ευρώ που φορτώθηκαν ως νέο δημόσιο χρέος στο λαό ενώ ταυτόχρονα μια σειρά από φόρους και χαράτσια επιβλήθηκαν στα φτωχά λαϊκά στρώματα, με στόχο την πληρωμή των δόσεων του δημόσιου χρέους.

Παράλληλα και ξεπερνώντας κάθε όριο κοινωνικής αναλγησίας, από το καλοκαίρι του 2015 μέχρι σήμερα κυβέρνηση, Ε.Ε. και “Θεσμοί” προωθούν μια πολιτική που βάζει ξεκάθαρα στο στόχαστρο την λαϊκή κατοικία και μικρή περιουσία. Με μια σειρά από μνημονιακές διατάξεις και νόμους όχι μόνο αφήνουν απροστάτευτα τα σπίτια μας απέναντι στις τράπεζες, τα funds και το κράτος (εφορία και ταμεία για χρέη πάνω από 500€) αλλά με την καθιέρωση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών καθιστούν τη λαϊκή περιουσία εύκολη λεία στις διαθέσεις των αρπακτικών και θεωρούν ιδιώνυμο αδίκημα που διώκεται αυτεπάγγελτα τη δράση του κινήματος κατά των πλειστηριασμών.

Όμως η στέγη δεν είναι εμπόρευμα είναι δικαίωμα για όλους, το μικρό μαγαζί ή το χωράφι είναι μέσα βιοπορισμού για τον επαγγελματία ή τον αγρότη. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, η σωτηρία (για άλλη μια φορά) των τραπεζών με την απαλλαγή τους από τα δάνεια καθώς και η είσπραξη των δυσβάστακτων φόρων και χαρατσιών από το κράτος δεν μπαίνουν πάνω από τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας.

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΡΠΑΓΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ Περισσσότερες πληροφορίες στο: https://syntonsyllogthes.blogspot.ch/2018/02/blog-post_20.html